Prawo do bycia zapomnianym to prawo wynikające z rozporządzenia unijnego RODO (art. 17 ust. 1). Osoby, których dane są przetwarzane mają prawo do ich usunięcia – zwane również „prawem do bycia zapomnianym”. W przypadku wystąpienia pewnych okoliczności osoba może żądać od administratora usunięcia niektórych danych na swój temat, bądź całego ich zbioru.
Administrator najpóźniej w ciągu miesiąca udziela informacji o działaniach podjętych w związku ze złożeniem żądania. Termin ten może być wydłużony o 2 kolejne miesiące z uwagi na skomplikowany charakter żądania czy też liczbę żądań.
Przesłanki usunięcia danych to między innymi:
- brak podstawy prawnej do przetwarzania danych (np. cofnięcie zgody na ich wykorzystanie);
- zebrane dane nie są już potrzebne do celów, w których zostały one zgromadzone;
- dane zostały zebrane w związku z oferowaniem usług społeczeństwa informacyjnego;
- wniesienie sprzeciwu przez osobę, której dane dotyczą (więcej o prawie sprzeciwu w dalszej części tekstu);
- dane osobowe muszą zostać usunięte w celu wywiązania się z obowiązku prawnego przewidzianego w prawie Unii lub prawie państwa członkowskiego, któremu podlega administrator.