Mimo to, ponieważ rozporządzenie przewidujące ten środek zostało wydane na złej podstawie prawnej, Trybunał Sprawiedliwości stwierdził jego nieważność, utrzymując jednak jego skutki najpóźniej do 31 grudnia 2026 r., by prawodawca europejski mógł wydać nowe rozporządzenie na prawidłowej podstawie prawnej.
Obowiązkowe umieszczenie w dowodach osobistych dwóch odcisków palców jest zgodne z prawami podstawowymi do poszanowania życia prywatnego i do ochrony danych osobowych. Jest ono uzasadnione celami polegającymi na zwalczaniu wytwarzania fałszywych dowodów osobistych i oszustw dotyczących tożsamości, a także na zapewnieniu interoperacyjności systemów weryfikacji. Trybunał orzekł jednak, że rozporządzenie przewidujące ten środek jest nieważne, ponieważ zostało przyjęte na złej podstawie prawnej i w konsekwencji w niewłaściwej procedurze ustawodawczej. Z uwagi na poważne negatywne skutki, jakie mogłoby mieć stwierdzenie nieważności ze skutkiem natychmiastowym, Trybunał utrzymał skutki rozporządzenia najpóźniej do 31 grudnia 2026 r., do dnia wejścia w życie nowego rozporządzenia.
Obywatel niemiecki zaskarżył do niemieckiego sądu odmowę miasta Wiesbaden wydania mu nowego dowodu osobistego bez umieszczenia w nim jego odcisków palców.
Sąd ten zwrócił się do Trybunału Sprawiedliwości o zweryfikowanie ważności rozporządzenia Unii przewidującego obowiązek umieszczania dwóch odcisków palców na nośniku danych dowodów osobistych .
Po wnikliwym zbadaniu sprawy Trybunał stwierdził, że obowiązek umieszczania dwóch pełnych odcisków palców w nośniku danych dowodów osobistych stanowi ograniczenie prawa do poszanowania życia prywatnego i prawa do ochrony danych osobowych, gwarantowanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.
Jest ono jednak uzasadnione celami interesu ogólnego polegającymi na zwalczaniu wytwarzania fałszywych dowodów osobistych i oszustw dotyczących tożsamości, a także na zapewnieniu interoperacyjności systemów weryfikacji. Jest ono właściwe i konieczne do realizacji tych celów i nie jest w stosunku do tych celów nieproporcjonalne.
W szczególności w zakresie, w jakim umieszczenie dwóch odcisków palców umożliwia zwalczanie wytwarzania fałszywych dowodów osobistych i oszustw dotyczących tożsamości, może się ono przyczynić zarówno do ochrony życia prywatnego osób, których dane dotyczą, jak i – szerzej – do zwalczania przestępczości i terroryzmu. Ponadto, umożliwiając obywatelom Unii wykazanie swej tożsamości w wiarygodny sposób, ułatwia ono wykonywanie ich prawa do swobodnego przemieszczania się i pobytu w Unii Europejskiej. Cele tego umieszczenia mają więc szczególne znaczenie nie tylko dla Unii i państw członkowskich, lecz również dla obywateli Unii.
Samo umieszczenie wizerunku twarzy stanowiłoby mniej skuteczny środek identyfikacji niż umieszczenie, oprócz Dyrekcja Komunikacji Wydział Kontaktów z Mediami i Informacji curia.europa.eu Pozostańmy w kontakcie! tego wizerunku, dwóch odcisków palców. Starzenie się, styl życia, choroba lub zabiegi chirurgiczne mogą bowiem zmienić cechy anatomiczne twarzy.
Sporne rozporządzenie zostało jednak przyjęte na niewłaściwej podstawie prawnej i w konsekwencji w ramach niewłaściwej procedury, mianowicie w zwykłej procedurze ustawodawczej zamiast w procedurze specjalnej, wymagającej w szczególności jednomyślności Rady. W związku z tym Trybunał orzekł, że rozporządzenie jest nieważne.
Stwierdzenie nieważności rozporządzenia ze skutkiem natychmiastowym mogłoby jednak wywołać poważne negatywne konsekwencje dla znacznej liczby obywateli Unii Europejskiej i dla ich bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Z tego powodu Trybunał utrzymał skutki rozporządzenia do czasu wejścia w życie, w rozsądnym terminie i najpóźniej do 31 grudnia 2026 r., nowego rozporządzenia, przyjętego na właściwej podstawie prawnej.