Słownik

konsekwencja popełnienia przestępstwa, którą jest określona przez prawo karne dolegliwość i w której wyraża się dezaprobata czynu i osoby sprawcy. Karami kryminalnymi są: - kara grzywny, - kara ograniczenia wolności, - kara pozbawienia wolności, - kara 25 lat pozbawienia wolności, - kara dożywotniego pozbawienia wolności, - kara aresztu wojskowego, - kara śmierci (w Polsce nie obowiązuje). Kary kryminalne wymierzają wyłącznie sądy.

nadzwyczajny środek odwoławczy funkcjonujący w polskim postępowaniu karnym.

zastrzeżenie, postanowienie lub warunek w umowie.

niedozwolone postanowienie umowne – postanowienie umowy między przedsiębiorcą a konsumentem, nieuzgodnione indywidualnie, kształtujące prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (art. 385 kc).

nadawane w drodze postanowienia sądowe stwierdzenie, że roszczenie stwierdzone tytułem egzekucyjnym (np. prawomocny wyrok sądowy, akt notarialny zawierający klauzulę poddania się egzekucji, orzeczenie nieprawomocne podlegające natychmiastowej wykonalności) podlega egzekucji sądowej.

instytucja prawa cywilnego oraz doktryna w prawie traktatów. W szerszym ujęciu rozumiana jako wszelkie koncepcje czy rozstrzygnięcia ustawowe, mające na celu zmianę pierwotnego stosunku zobowiązaniowego ze względu na nieoczekiwaną zmianę stosunków społecznych, towarzyszących powstawaniu tego zobowiązania.

zbiór przepisów z zakresu prawa cywilnego obejmujący przynajmniej podstawowy zestaw instytucji z tej dziedziny.

akt normatywny stanowiący zbiór przepisów regulujących odpowiedzialność karną obywateli danego państwa. Określa definicję przestępstwa, zasady odpowiedzialności za przestępstwo (w tym okoliczności wyłączające bezprawność czynu – tzw. kontratypy), zasady wymiaru kary, zasady przedawnienia odpowiedzialności karnej. Ustala także katalog kar, innych środków przymusu oraz środki związane z poddaniem sprawcy próbie.

akt prawny, określany także jako ustawa zasadnicza, który zazwyczaj ma najwyższą moc prawną w systemie źródeł prawa w państwie. W skład materii konstytucyjnej mogą wchodzić różne zagadnienia. Konstytucja może więc określać: podstawy ustroju społeczno-gospodarczego państwa, ponadto organizację, kompetencje i sposób powoływania najważniejszych organów państwowych, oraz podstawowe prawa, wolności i obowiązki obywatela.

osoba fizyczna dokonująca z przedsiębiorcą czynności prawnej (np. zawarcia umowy) niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową. Uznanie za konsumenta ma istotne znaczenie prawne – od tego często zależy jakie przepisy zostaną zastosowane do oceny całej transakcji. W wielu przypadkach sytuacja prawna konsumenta jest z góry wzmacniana przez przepisy

organ konstytucyjny zobowiązany do stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, istniejący od 1989 roku. Nie jest to organ władzy sądowniczej. Zgodnie z konstytucją w skład Rady mają wchodzić osoby powołane przez organy władz ustawodawczej, wykonawczej oraz sądowniczej; w większości są to sędziowie. Organy o podobnych kompetencjach i porównywalnym, mieszanym składzie, funkcjonują także w innych państwach europejskich. Istnienie takich organów uzasadnia się m.in. tym, że potrzeba instytucji, które pomagają budować relacje władzy sądowniczej z ustawodawczą i wykonawczą.