Słownik

w Polsce wolny zawód zaufania publicznego zajmujący się świadczeniem pomocy prawnej, w szczególności polegającej na udzielaniu porad i konsultacji prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami w charakterze pełnomocnika lub obrońcy. Jest wykonywany na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.

powrót do przestępstwa. Jest to występujące wielokrotnie w społeczeństwie zjawisko przestępczości powrotnej, zaś w przypadku jednostki jest to ponowne lub wielokrotne popełnianie przestępstw przez tę samą osobę (niezależnie od tego, czy została ona ukarana).

utrzymywanie czegoś w prawidłowym stanie, ujmowanie czegoś w pewne przepisy i normy przepisy prawne

zawiera informacje o produktach stwarzających zagrożenie dla zdrowia lub życia konsumentów konsumentów.

zawiera informacje o wyrobach niezgodnych z unijnymi wymaganiami i zagrożeniu jakie mogą stwarzać dla konsumentów.

procedura dochodzenia od przedsiębiorcy roszczeń związanych z zakupionym towarem. Może polegać na żądaniu przywrócenia towaru do stanu zgodności z umową (wymiana lub naprawa), a także zwrotu całości bądź części wpłaconych środków (odstąpienie od umowy lub obniżenie ceny). Jej podstawą prawną może być niezgodność towaru z umową lub gwarancja.

ustawowa, czasami obligatoryjna odpowiedzialność sprzedawcy względem kupującego za wady fizyczne oraz prawne rzeczy sprzedanej. Stosowana przy umowie sprzedaży, ma również odpowiednie zastosowanie do innych stosunków prawnych.

ogólne rozporządzenie o ochronie danych, inaczej rozporządzenie o ochronie danych osobowych, OROD lub RODO (ang. General Data Protection Regulation, GDPR) – rozporządzenie unijne, zawierające przepisy o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych oraz przepisy o swobodnym przepływie danych osobowych.

w prawie cywilnym prawo podmiotowe lub częściej jego element, którego treścią jest uprawnienie do żądania od oznaczonej osoby zachowania się w określony sposób. Jest to jedno z kluczowych i jednocześnie najbardziej spornych pojęć teorii prawa cywilnego, co skutkuje znacznym stopniem ogólności proponowanej definicji. Osobę, której przysługuje roszczenie określa się mianem wierzyciela, zaś ten, na kim ciąży obowiązek zadośćuczynienia roszczeniu, nazywany jest dłużnikiem.

jeżeli jeden z wierzycieli uprawnionych do świadczenia niepodzielnego przyjął świadczenie, jest on odpowiedzialny względem pozostałych wierzycieli według tych samych zasad co wierzyciel solidarny.

akt normatywny wydawany na podstawie upoważnienia zawartego w ustawie, które precyzuje który podmiot i w jaki sposób ma wprowadzić zmiany określone w ustawie.

posiedzenie sądu rozpatrującego wniesioną na wokandę sprawę.

atrybut nieostatecznej decyzji administracyjnej lub nieprawomocnego orzeczenia sądowego; nadawany, gdy za natychmiastowym wykonaniem takiej decyzji lub orzeczenia przemawia szczególnie ważny interes społeczny.